تبادل لینک هوشمند «پریسا»
اَه اَه! من هی نمی خوام غذا بخورم این پرهام به زور فرو می کنه توی دهنم.تا این که دیگه حالم بد شد و کارم به استفراغ رسید (گلاب به روتون) پرهام هم نگران شد.اومد بالای سرم و شروع کرد به غر زدن:
«همینه دیگه. غذا نمی خوری بدنت عادت نداره.هی من میگم دختر خوب!بیا غذاتو بخور گوش نمی کنی که...» وسط حرفش پریدم و گفتم:«پری جون دلبنم!بس کن این حرفا رو.»
پرهام یه چشم غره رفت و گفت:«پریییییییییییییسا!!!!!!!!» من:«جااااااااااااااااااااااااانم؟» پرهام:«یه بار دیگه گفتی پری نگفتیاااااااااا»
من:«چشم پری جون.»
یه چشم غره دیگه رفت.من:«حاجی چشم غره نرو چشات چپ میشه.» پرهام:«پس آدم باش.»
من:«اِ پراهام! من الان باردارم.به توجه بیش تری نیاز دارم.یه کم قربون صدقه ام برو.» پرهام لبخند زد و منو کشید توی بغلش:«چشم عزیزم. تو جون بخوای هم برات میدم.قربون صدقه رفتن که سهله قربونت برم.»بعد هم شروع کرد به بوسیدن کل صورتم.منم که خرکیف...
*******************************
«وحید»
امروز صبح ساعت 8 بیدار شدم.واسه ادامه خریدامون عجله دارم.می خوام همه چیز بهترین باشه.قبلا انقدر وسواسی نبودم ولی الان واسه هانیه نمی خوام چیزی کم بذارم.هعی خدا! خیر سرم 27 سالمه.عین این پسر بچه های 18 ساله دستپاچه ام.سریع رفتم توی آشپزخونه و سه چهار تا لقمه توی دهنم چپوندم.همین طور که دولپی می جویدم،شروع کردم به آماده شدن.همین طور با عجله لباس می پوشیدم که یهو مامان اومد داخل:«وحید جان! چه خبر شده مادر؟ اتفاقی افتاده؟»
یه لحظه از کارام خنده ام گرفت.خوب نبود با دهن پر جواب بدم.به زور قورتش دادم (آخ گلوم پوکید) و گفتم:«نه مامان جان!می خوام برم دنبال هانیه که بریم خرید.»مامان:«واااااااااا!مادر خرید که انقدر عجله نمی خواد.» یه نگاه به چشمای خوشگلش که با تعجب بهم خیره بود انداختم که خودش همه چیز رو فهمید.الهی قربون مادرم برم که انقدر گله!!! اومد جلو و با لبخند بغلم کرد و گفت:«قربونت برم پسرم! برو. برو عزیزم!به سلامت.» بعد هم پیشونیم رو بوسید و یه لبخند خوشگل زد.سریع رفتم پایین و سوار 206 مشکی هاش بکم شدم.
*******************************
خبرنامه وب سایت: